شخصیت مهرطلب، که یکی از اشکال شخصیت نافرهیخته به حساب می آید، به طور کلی اینگونه بیان می شود که فرد نتوانسته یک تعادل عاقلانه، درست و مناسب را در روابطش با دیگران ایجاد کند. یعنی دچار عدم توازن(افراط یا تفریط) می باشد.

افراد مهرطلب به دنبال این هستند که با جلب یا طلب محبت و مهر دیگران، در خود نوعی احساس توازن و آرامش به وجود آورند. بنابراین بیش از آنکه در درون خودشان پایه های شخصیتی را به وجود بیاورند و از درون خود الهام گرفته و تغذیه کنند، همواره این منابع را در بیرون از خود جستجو می کنند.

در واقع این افراد ارائه مهر زیاد(بیش از حد) را به عنوان بیمه ای برای دریافت مهر دیگران می بینند و به این شکل خود را در معرض سوءاستفاده دیگران قرار می دهند.