ســـــلام بر فطر و لطف و صفای فطر و خــــــــدا حافظ ای ماه روزه ای رمضـــــــان ای سراسر مهر و مهربانی ای همه شور و شوق و شعف. تمام دلم همه لبریز از حزن و سرور است. غم فراق لحظه های عزیز عشقبازی، لحظه های پرواز، لحظه های سوختن و به اوج رسیدن. نوای دلنشین کلام خدا، قرآن، که ساعتی مانده تا دقایق نورانی و پر شور افطار در سراسر شهر طنین انداز میشد و لحظه های نورانی افطار. نگاه مهربان مادر که تو را مینگرد و در دلش تمام دعاهایش را نثارت میکند و آوای دلنشین صدای پدر که با آن لبخند سرشار از خیر و برکتش به تو می گوید: «روزه ات قبول پسرم، التماس دعا دخترم.» آن شبهای مبارکش که همه نور بود و صفا. انگار که تو را به میهمانی آسمانها دعوت کرده باشند و تو همراه با فرشتگان آسمانی زمزمه گر اذکار نورانی وحی شده باشی. اما یادمان نرفته که در این لحظه های نورانی، گونه هایی از بوسه های پر مهر مادر و دستان نوازشگر پدر و چشمهایی از دیدار چهره ی مهربان فرزند محروم بودند. بله این دلهای شکسته و محزون هر افطار و سحر با یاد و خاطره ی عزیزانشان و با بغذی فشرده در گلو و اشکی پنهان این زیباترین لحظه ها را می گذراندند و همین دلها بودند که در روز شهادت مولای دلها به دیدار عزیزانشان در آرامگاه ابدیشان رفتند و تمام دلتنگیشان را آنجا گریستند اما چه میتوان کرد که رسم روزگار این است و هیچ گزیر و گریزی از آن نیست پس باید به خدا توکل کرد و با یاد او آرام گرفت.

این همه که گفتیم گذشت و ما مانده ایم و غم و حسرت از دست رفتن این لحظه ها که چرا گذشت و ما قدر ندانستیم و استفاده نکردیم اما بر آن امید هستیم که باز هم باقی بمانیم تا سال آینده که باز ماه رمضان بیاید و ما این بار بیشتر قدر بدانیم پس با دلی لبریز از شور و شادی برای نماز عید فطر و تبریک گفتن یک ماه روزه داری به یکدیگر در انتظار فردا مینشینیم...

عیــــــــد همـــــتووون مبارک دوستان همیشه همـــــراه