عکس از الناز حبیبی جاوید
سلام دوست های گلم
فوتبالیست ها ی بازیگرا امیدوارم خوشتون بیاید ونظر هم فراموش نشه
.
.من خودم عاشق این عکسش ام .
ا
این پوستر های که خودم درستشان کردم..
ایام محرم را به همتون تسلیت میگم...
م
سلام دوست های خوبم عیدتون رو تبریک میگم امیدوارم سال خوشی براتون باشه.با بازی کاراک تر
«لادن» در سریال «سیامین
روز»، حسابی خودش را جا انداخت و تا چند وقت دیگر دوباره با سریال جدید
«سیروس مقدم» روی آنتن تلویزیون خواهد رفت. با وجود اینکه از پنجم دبستان
تئاتر و فیلم بازی کرده اما خودش معتقد است سریالهای ماه رمضان بهترین
فرصت برای دیده شدن یک بازیگر هستند؛ حرفهای بازیگری را بخوانید که علاقه
زیادی به سوپراستارشدن دارد اما نه به هر قیمت و خطری!
از پنجم ابتدایی بازیگرم
<قبل از اینکه اصلا بخواهم تصوری از بازیگری و دنیایش داشته باشم، از پنجم
ابتدایی وارد این عرصه شدم! علاقهام به این حرفه از زمانی شروع شد که در
کلاس انشاء مدرسه، موضوع انشاء «دوست دارید چه کاره شوید؟» بود. با وجود
اینکه هیچ اطلاعی از بازیگری نداشتم، در انشایم نوشتم دوست دارم بازیگر
شوم! ۵-۴ ماه بعد از آن انشاء برای بازی در یک کار مستند به کارگردانی آقای
«محمدرضا شریفی» انتخاب شدم و جلوی دوربین رفتم. بعد از این کار چند وقتی
در کانون پرورش کودکان کارهای نمایشی انجام دادم تا اینکه آقای «سعید
سلطانی» برای ۳ تا از فیلمهایشان من را انتخاب کردند و کمکم بهصورت
جدیتر این حرفه را دنبال کردم. برای ۳ فیلم از کیانوش عیاری جلوی دوربین
رفتم، سریال «فاصلهها» را بازی کردم، با پروژه سینمایی «پیتزا مخلوط» که
هنوز اکران نشده همکاری کردم، سریال «سیامین روز» که در ماه رمضان پخش شد
را بازی کردم و الان هم مشغول بازی در سریال آقای «سیروس مقدم» هستم که ۳۰
قسمتی است و احتمالا آذر ماه از تلویزیون پخش خواهد شد. در این کار با خانم
«آزیتا حاجیان»، «همایون ارشادی»، «مهران احمدی» و «حسین مهری» همبازی
هستم و تصور میکنم آن کار خیلی به بیشتر دیده شدنم کمک کند>.
من همان الناز کوچولوی تئاترم
<به دخترها و پسرهایی که دوست دارند بازیگر شوند، توصیه میکنم حتما
کارشان را از تئاتر شروع کنند. ببینید بسیاری از بازیگران درجه یک سینمای
ایران مثل «سیما تیرانداز»، «پرویز پرستویی»،
«رضا کیانیان» و بسیاری دیگر از بزرگان سینمای ایران از تئاتر شروع
کردهاند. زمانی که بچه بودم کارم را با تئاتر شروع کردم و در نخستین کار
جدیام در تئاتر، برنده جایزه دوم زن تئاتر شدم. تئاتر جایی است که خیلیها
کارت را میبینند و به یکدیگر توصیهات میکنند؛ تنها شانسی که به من کمک
کرد تئاتریها اسمم را بشناسند این بود که از بچگی در تئاتر بازی میکردم و
هر جا میرفتم همه میگفتند «اِ این همون الناز کوچولوی تئاتره؟» هیچ رابطه یا واسطهای من را بازیگر نکرد بلکه
از همان پنجم دبستان که تئاتر بازی کردم، روی پای خودم ایستادم. از طرفی
کلاسهای بازیگری معتبری که امروز وجود دارند مانند کلاسهای استاد
سمندریان و امین تارخ، بهترین محل برای آموختن حرفهای بازیگری است.
اینطوری به نفع خود آن فرد است که پخته و با تکنیک و تجربه کافی سر کار
بیاید، تا اینکه بخواهد خیلی خام، بدون اینکه حتی بداند دوربین چیست،
میزانسن چیست، پلان چه مفهومی دارد و…، سر صحنه برود شاید یک نفر با رابطه
تا حدی جلو برود اما مطمئن باشید یک روز محو خواهد شد.>
اولش همه به شهرت فکر میکنند اما بعد…
<مطمئنا هر کسی که وارد بازیگری میشود، دوست دارد به قله برسد و سوپراستار
شود، من هم از این قاعده مستثنی نیستم اما همیشه گفتهام اگر قرار است
رسیدن به این نقطه برایم خطرناک باشد و آن چیزی که فکر میکنم نباشد، همان
بهتر که نرسم. برای رسیدن به چنین مرحلهای خیلی باید تجربه به دست بیاورم،
تلاش کنم و زحمت بکشم. دوست دارم اگر قرار باشد به قله بازیگری برسم، خوب
برسم و درکنار شهرتی که به دست میآورم، برای مردم محبوب باشم. باور کنید
شعار نمیدهم، اصلا دوست ندارم مثل بازیگرانی شوم که با وجود داشتن شهرت
همه مردم به خاطر رفتارهای بدشان از دستشان ناراحتند! شاید ابتدا که
میخواهی وارد بازیگری شوی، تمام فکر و ذکرت رسیدن به شهرت باشد اما چند
وقت که از کارت میگذرد، دیگر آن جذابیتی که تصورش را داشتی برایت ندارد.>
منتظر نظراتتون هستم .
بازم عیدتون مبارک
:: بازدید از این مطلب : 386
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0