در چشم باد 35 میلیمتری فیلم برداری شده و جوزانی تلاش کرده ساختار بصری سریالش را به شیوۀ فیلم های سینمایی پردازش کند . نگاه او به قیام جنگل و نقش کمونیست ها در وقایع اجتماعی آن دوران بسیار نو و قابل توجه است . دقت وسواس گونه ی جوزانی در طراحی میزانسن قابل تحسین است به خصوص پلان سکانس های بلند سریال جلوه ی تکنیکی خیره کننده ای دارند و نوع چینش صحنه و هدایت بازیگران باعث جذابیت نماهایی مانند سکانس کاروان سرا و نقالی شده است . صحنه های اکشن به خصوص بمبارانهای جنگ جهانی و پرواز هواپیماهای ملخ دار در استانداردهای قابل قبولی اجرا شده اند و صحنه های جنگی آن جزو بهترین قسمت های سریال هستند . ریتم کند داستان و تمرکز فیلم نامه روی ماجراهای فرعی و داستانک های حاشیه ای ممکن است برای بیننده ی عادی خسته کننده باشد اما جعفری جوزانی اصرار داشته که در هر قسمت سریالش بخشی از فرهنگ عامه را بررسی کند و به آثار فولکلوریک باقی مانده از تهران قدیم بپردازد تقریبا در همه ی قسمت ها در پس زمینۀ ماجرای اصلی شاهد نمایش هایی مانند نقالی ، خیمه شب بازی و معرکه گیری هستیم . این سریال را می توان « ابر سریال » هم نامید چون همه چیزشان از هزینۀ تولید گرفته تا مدت زمان ساخت با سریال های معمولی تفاوت دارد از همین دسته دو سریال دیگر هم به زودی پخش می شوند : مختار نامه ( داود میر باقری ) و کلاه پهلوی ( ضیاءالدین دری ) که اتفاقاً شنیده ها دربارۀ هر دو مجموعه وعدۀ تماشای آثاری خوش ساخت و حرفه ای را می دهند .

مجلۀ فیلم شمارۀ 404